به گزارش خبرگزاری حوزه، «آیات و نکات»، پرونده رمضانی رسانه رسمی حوزه برای ماه مبارک رمضان است که حجت‌الاسلام امین اسدپور از پژوهشگران قرآنی در سی شماره به بیان سی آیه از قرآن کریم پرداخته که به صورت روزانه تقدیم شما خوبان خواهد شد.
بسم الله الرحمن الرحیم
آیه منتخب از جزء نهم قرآن کریم آیه ۱۷۸ سوره مبارکه أعراف است.
حضرت حق در این آیه می‌فرماید: «مَن یَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِی ۖ وَمَن یُضْلِلْ فَأُولَـٰئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ / هر که را خدا هدایت فرماید، او هدایت یافته است و هر کس را که به گمراهی واگذارد او از زیانکاران خواهد بود».
بحث هدایت و اضلال که در این آیه شریفه به خود حضرت حق نسبت داده شده است، اقتضای رویکرد و نگرش توحیدی به عالم است که تمام افعال و حرکات و سکنات عالم وجود، به یک معنا منتسب به فعل حضرت حق است.
اما نکته ای که ممکن است به عنوان سوال یا به عنوان شبهه مطرح شود آن است که این ملاک و مدار هدایت و اضلال الهی چیست؟
نکته اینجاست که این هدایت و اضلال از طرف حضرت حق نسبت به همگان علی السویه افاضه می شود و فیض و تفضل حضرت حق در عالم وجود جاری و ساری است.
این تفاوت ها به قابلیت ها، اراده ها، عزم ها و جهت گیری های مخلوقات و افراد که خودشان در مسیر حرکتشان تعین بخشیده‌اند بستگی دارد.
به این معنا که اگر هدایت الهی به انسان ها جاری می شود، این هدایت به همه می رسد. این ما هستیم که خودمان را در معرض قبول هدایت الهی قرار داده یا به آن هدایت الهی پشت کرده‌ایم و عملا راه اضلال را در پی می گیریم.
در فقرات قبل همین آیه اگر توجه داشته باشیم خداوند متعال می فرماید: «وَلَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَلَـٰکِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَی الْأَرْضِ». اوست که خودش را به تعبیری به زمین چسبانده و نمی خواهد حرکت کند. اگر ما می خواستیم، می توانستیم به او رفعت بدهیم. ولی او این مسیر را انتخاب نکرده و اخلاد به ارض را انتخاب کرده است.
بنابراین هم هدایت الهی و هم اضلال به انتخاب ها،عزم ها و اراده های انسان ها برمی گردد و این ظرف قابلیت وجود انسان هاست که پذیرش هدایت یا اضلال الهی را فراهم می کنند.
ان شاءالله که با قصدها، عزم ها و اراده های خودمان مسیر را برای شمول هدایت الهی نسبت به خودمان فراهم تر کرده باشیم.
